Patişağiş K'ulani

25/01/2007 16:59

Padişahın Kızı

Orjinal Dildeki Metin



PATİŞAĞİŞ K’ULANİ



     Ar orapes ar xçini kort’u. Emus ar bere kuqonut’u. Entepe dido fuk’ara rt’es. Ar ndğas berek nanamuşis;
“Man para morgapuşeni k’urbetişa vulu ya u3’u do gzas kogedgitu.


     Bere naidu svapes aya gostikei, gobri3’ei z’irop’t’es do çkar varmendo3’k’et’es. Bere dido mskva kort’utina mcve dolokunu nadolokunt’uşeni emuş mskvanoba mitis varoxva3’onet’u. Ar ndğas, xavlaciş duka’nis konodgitu do k’oçis;
“Baba, man dulyas kemzdi! Skanişeni viçalişa” ya u3’uşi badik;
“Skiri, man ndğas xvala ar t’epsi xavla gamamaçinen. Emuşi paraten xçini çkimik’ala ancax pskidut” ya u3’u. Berek badis dido oxre3’uşi;
“Hele ar xçinis dop’k’itxa” yado oxorişa igzalu. Badik xçinis k’itxuşi emukti;
“Çkin jurik mu vimxortna sumisti domibağunan. Oki ek’o dogoxre3’u, idi komuqoni” ya u3’u.


     Majurani ndğas badik bere duka’nis kilixunu. Ok’ule berek;
“Baba, ar ç’it’a xavla komomçi do t’epsiten gzas kagamapça” ya u3’uşi emukti komeçu. Berekti em ndğas sum t’epsi xavla kagamaçu. Eşopeten ar dolonişk’ule duka’ni k’ai xeşa kamo3’ipxes. Badikti beres ar k’ai dolokunu duxvenu.


     Badik dido k’ai xavla ikipt’u. Em ndğas ar zengini k’oçi komoxtu do nayeç’opu xavla dido komo3’onduşi, iris badiş duka’ni konuguru. Eşopeten ekoni k’oçepeşi iri xolo badiş duka’nişa moxtimus kogyoç’k’es. M3ika oraşk’uleti bereş mskvanoba nenaşen nenaşa goxtimus kogyoç’k’u.


     Patişağiş k’ulanik ambai ognuşi bereş oz’iramuşeni paytonis gexedu do xavlacişa komoxtu. Berek ar şvacis ar t’epsi xavla emus konuğışi k’ulanik xavla keç’opuşk’ule jueneç do vit okro komeçu do;
“Sin k’arta ndğas oxori çkimişa havla komomiği!” Ya u3’u.


     Berek em ndğaşk’uleni k’arta ndğas patişağiş k’ulanis xavla numert’u do oş okro baxşişi gu3’umert’u. Ar ndğas k’ulanik,
“Man sin k’qorop, Emuşeni k’arta ndğas xavla yegiç’opup. Babak skanda varmemçaps. Sin namekça okrope kok’obğiki omt’inuşeni ar ndğas lazimi” domaqvenan ya u3’u.


     Patişağik am ambai kognuşi vezirepes ducoxu do;
“Man xavlaciş beres naaqoropu k’ulani varminon. Manişa iqonit do aya kogo3’ok’idit!” Ya u3’u.


     Vezirepek iya ar sanduğis doloxunes do gamaçamuşeni noğaşa mindiqones. Gzas nit’esşi ar vezirik am ambai k’ulanis du3’uşi, emukti biç’is ambai minduncğonu. Emuşk’ule biç’i noğaşa gelaxtu do ar altunis sanduği keç’opuşk’ule nanamuşiş kyoyişa naulunan k’at’ircepes ar sanduği yopşa lira do k’ulani nadoloxen sanduği komeçuşk’ule entepes;
“Am sanduğepe nanaçkimis konuğit. Manti jur tutaşk’ule meptaminon do emus ambai komeçit “ ya u3’u. K’at’ircepek sanduğepe bereş nanas komeçes do;
“Bere skanik jur sanduği mogincğonu. Mukti jur tutaşk’ule moxtasen” ya u3’ves. Xçinik;
“Antepes mu doloz’in?” Yado k’itxuşi k’at’ircepek;
“”Çkin varmiçkinan” yado nena gyuktires. Xçinik;
“Man mşkironiten bğuru. Mç’k’idi doloz’inna k’ai varna man sanduğepe mu bğoda” yado sanduğepes varnanç’utina k’at’ircepek sanduğepe kanaşkves do igzales. Xçinikti, ”Hele mu doloz’in, ar kogovo3’k’eda!” Yado xe gyak’nuşi varti oxvank’anu lakin k’apaği mo3’k’uşi k’ulani kamoşaxtu do xçinis;
“İya sin xvala vargogan3’k’en. Moxti do komegişvela!” Ya u3’uşi xçinik;
“Bere çkimik mç’k’idi momincğonat’u. Man k’ulani mu bğoda” yado obarbalus kogyoç’k’u.


     Bozo odaşa amaxtuşi iri yeri pinti rt’u. Okosale yezdu k’aixeşa dokosuşk’ule xçinis jueneç do vit okro komeçuşk’ule emus;
“Hade sin a3’i noğaş idi do jurk’at’i oncere keç’opi! Ya u3’u do xçini mendoçku. Xçinikti oncere do oç’k’omale mutupe keç’opuşk’ule komoxtu.


     Majurani ndğas k’ulanik xçinis sumşilya okro komeçuşk’ule, ”Ar oxori keç’opi!” yado xolo noğaşa kageloçku. Xçini noğaşa gelaxtuşi, ekoni ağa do beyepeşi iri xolo ar meçetişi avlis koxet’es. Xçinik entepes;
“Ak soti gamaçamuşi oxori reni?” Yado k’itxu. Entepek;
“Ok’vanduten nak’o para morgiki oxori yeç’opaginon” yado xçinis nak’ides. Sum sarayi nauğun ar beyik;
“Didinana, dido ginonna ar sarayi çkimi sin komekça” yado iz’i3inuşi xçinik;
“Muk’os gamaçap?” Yado k’itxu.
“Sumoş okro domibağun. ” Ya u3’uşi irik xolo izî3ines.
“Man muşeni memoz’i3apt. Man mtinişi gi3’umert. ” Beyik;
“Manti mtinişi gi3’umer. Sin sumoş okro komogağuna, sarayi skani rt’as” ya u3’u. Xçinik ek naxet’es beyepes;
“Tkvanti şayidi reti?” Yado k’itxuşi entepekti;
“Hoo. Çkinti şayidi voret” yado ti gyunk’anes.


     Emoras xçinik kese muşiğu do imamis dok’oro3xapuşk’ule beyis komeçuşi beyikti nenas varguiktu do oxori xçinis komeçu.


     Xçini do k’ulani majurani ndğas sarayis kodibarges do k’aixeşa kamo3’ipxes. Em ndğaşk’ule imamik ondğeişakis minareşa yulut’u do k’ulaniş oz’iramuşeni ek gelaxet’u. K’ulanik imamiş niyeti koxo3’onuşi jur xamalis ducoxu do oput’es ar k’ui dontxorapu. K’uişi jinti 3xik’i komobğu do ar xaliti komotu. Ok’ule xalişi jinti ar troni kogedgu do imamis xalayiğepek’ala koducoxu. İmamikti, ”K’ulani man domaqoropu. ” yado kamui3’ipxu, sarayişa komextu. Xalayiğepek imamis xaliş jin nagedgin troni nugures do, ”Mexti, ek kodoxedi!” Ya u3’ves. İmamik xalis k’uçxe nagedguk’ala k’uis kodololuşi emus gvabğes do k’aixeşa dobaxes do dok’iresşik’ule pimpilişi gverditi dubğes do oxorişen get’k’oçes. Ondğei nart’uşeni cemaetik imami gorup’t’es mara imamik gverdi bğei nauğut’u pimpilepemuşi irdet’uşakis oxorimuşis komolant’k’obu do arçkva gale vargamaxtu. K’ulanik naoğodu dulyaşen imamis dido guri komuxtu do “Manti emus ar dulya dovoğoda!” Yado xavlacis nailuxen bereş adresi xalayiğepes kagu3’uğuşkule beres, ”Oxorcaskani orospi diqu!” Yado kart’ali konuç’aru.


     Biç’ik, ”Man am bozo muç’o yep’ç’opi. Emuk aşo dulya mot moğodu!” Yado k’amamuşi kili3’k’u do oxorimuşişa komoxtu. Avlis amaxtuşi nanamuşis komoxvadu. Entepek ğarğalap’t’esşi xalayiğepek entepe koz’ires do k’ulanis; ”Kimoliskani komoxtu yado ambai komeçes. K’ulanik, ”Hele komevarga. ” Yado biç’işa nit’uşi, biç’ik p’iştovi ili3’k’u do bozos not’k’va3inu. Bozok, ”Doviqvili!” Yado kamuiktuşi biç’ik k’ama ili3’k’u do guris goxunap’t’uşi xalayiğepe do nanamuşik eya oç’opes do, ”Mu gağodu, mu ikip? Çkin imamis aşo ar dulya voğodit do emuk sin kart’ali megiç’aru. K’ulanis çkar k’abaeti varuğun. ”Ya u3’vesşi biç’ik iri şei koxo3’onu. Em saat’is ar doxtoi gores mara varaz’ires. Mendrani ar noğas ar doxtoi koz’irestina doxtoik, ”Man soti varmalen, z’abuni ak komuqonit do ak dovok’ara!“ Ya u3’u. Berekti z’abuni iqonu do doxtois kanuşku. Muk mendra naxet’uşeni k’arta ndğas doxtoişa varalet’u. Doxtoik k’ulani dok’aruşk’ule ar ndğas;
“Man sin k’qorop do teslimi domaqvi”! Ya u3’uşi k’ulanik;
“Yara k’aixeşa varmaşvelu. Sum ndğas muhleti komomçi do emuşk’ule. . . ” Yado nena gyuktiru. Emuşk’uleti ar ustas ar sanduği doç’k’adapu do odamuşis keladgu. Doxtoiş oxori zoğaş kinais eladgit’u. Doxtoi ar ndğas oxoris vart’uşi sanduği penceres kogeladgu, mukti kodoloxeduşk’ule onk’anu-onk’anu do zoğas kodolot’k’oçu. Sanduği zoğas komamku do zoğak eya metiyup’t’uşi sum mençxomek eya koz’ires do k’ulani sanduğişen kişiqones mara sumiti k’ulanis dvaqoropes. K’artaik, ”K’ulani çkimi ren. ” Yado ok’ok’idinus kogöç’k’es. Mundeşk’ule, 3xenis gexunei ar zap’t’iyek entepe z’iruşi;
“Mu ren, mu gağodes. Mot iç’k’omet?” Yado k’itxuşi entepekti;
“Em k’ulani çkin zoğaşen gamaviqonit do sumikti dovaqoropit. Çkin aya varmartenan” ya u3’vesşi zap’t’iyek;
“Tkvan, mele nagedgin ncaşakis idit. Ok’ule unk’ap’it do ak komoxtit. En ordo mi maluna k’ulani emuşi iqvasen” yado entepes nosi kodoguru.


     Entepekti zap’t’iyes konusimines do ncaşa idesşi, zap’t’iyek k’ulani 3xenis göxunu do imt’u. Jur saat’iş gzaşk’ule ar gubişa komextesşi zap’t’iyek,
”Man teslimi domaqvi!” Yado kododgitu. K’ulanik,
”K’ai zop’on lakin babaçkimiti zap’t’iye rt’u. Manti birtum zap’t’iyeş dolokunupe dolokunu mint’u. Skani dolokunupe dolomokunapna razi viqve. ” Ya u3’uşi zap’t’iyek dolokunupemuşi k’ulanis kodolokunu, p’iştovi do k’amati koguluk’idu. Mukti k’ulaniş fork’a kodilikunuşi k’ulani 3xenis no3xont’u do kogexedu. Goç’k’vidu 3xenis do imt’u.


     Jur ndğaşk’ule ar noğaşa komextu. Ekonepes ar k’vinçi uqonut’es do em k’vinçi patişaği ğuraşi oputxinapt’es. Ok’uleti k’vinçi mişi tis gexeduna eya patişaği ikipt’es. Em ndğati k’vinçi oputxinuşi ndğa rt’u do k’vinçi yeputxuşk’ule k’ulanis tis kogüxedu. Emuşk’ule k’ulani patişaği doqves do t’axtis kogeloxunes. K’ulanik,
”Man muç’o p’a do kimoli çkimi bz’ira!” Yado merağis kodololu. Ok’uleti gzas ar didi gubi doxvenapu. Ar ndğas ar masuretis ducoxu do;
“Sin ar k’ulani mogiqonop. Emuş sureti eşo mskva qvaginonki mteli mus mengapei rt’asunon. Vargaxvenuna ti megogk’vatap do giçkit’as!” Ya u3’uşi emukti;
“Varmaxvenuna ceza çkimişa razi vore ya u3’u. K’ulanik nt’k’obaşa oxorcaş dolokunupe kodilikunu do suretimuşi doxvenapuşk’ule iya gubis kogo3’ok’idapu. Gubisti ar mamçumale kiludginu do;
“Am suretis mendo3’k’edaşi, ”Ax!. . ” Ya natkvas k’oçi oç’opit do man komomiqonit, ” yado konandu.


     A3’i meptat kimoci muşişa. İya doxtoişa mextu do,
”Oxorca çkimi soren?” Yado k’itxuşi doxtoik,
“Yara dvak’aruşk’ule ar ndğas kagondunu. So idu varmiçkin” ya u3’u.


     Bere ar ndğas k’ulani patişaği naren noğaşa idu do gubis 3’k’ari şupt’uşi nagelobun sureti koz’iruşi, ”Ax!. . ” Ya natkuk’ala mamçumalek iya oç’opu do cixas komolocinu.


     A3’iti imamişi dogi3’vat. Emus tis namuxtu dulyaşk’ule arçkva imamluği varaxvenu do köyişen-köyişa goxtu, goxtu. Ar ndğas em gubişa gza kodululu. Gubis nagelobun sureti z’iruşi emukti, ”Ax!. . ” Ya meçu. Mamçumalek eti oç’opu do cixas komolocinu. Entepes ancax navağurut’es k’onai ga’ri meçapt’es.


     Zap’t’iyeşa moxtaşi, iya k’ulanişi dolokunuten z’iresşi dulyaşen met’k’oçes. Dulya ogoruşeni em noğaşa mextuşi gubis nagelobun sureti koz’iru do, ”Ax!. ” Yado guris xe muibaxuşi mamçumalek eti oç’opu do cixas komoloxunu. Jur-sum ndğaşk’ule doxtoiti ar z’abuniş ok’aruşeni em noğaşa komoxtu do gubis k’ulaniş sureti koz’iruşi emukti, ”Ax!. . ” Ya natkuk’ala eti oç’opes do xapisis komoloxunes.


     Çxomi naç’opupt’es k’oçepesti em 3’anas çkar çxomi varaç’opes do dulya ogoruşeni em noğaşa komextesşik’ule gubis 3’k’ari şupt’esşi sureti naz’ires do ”Ax!. . ” Ya natkvesk’ala entepeti oç’opes do cixas komoloxunes.


     Emuşk’ule patişağik gardiyanis ducoxu do; “Entepes k’ai ga’ri do oncerepe meçit!” Yado konandu. Emuşk’ule iri vezirepes koducoxuşk’ule gardiyanis;
“3’oxle naç’opit k’oçi komuqonit!” Ya u3’u. K’oçi komuqonesşi; “Sin sureti z’irişi muşeni “Ax!. . ” Tkvi” yado k’itku.


     Berek tis namuxtu iri şei du3’u. K’ulanik iya kilixunuşk’ule,
“A3’i majurani komuqonit!” Yado emri komeçu. İdes do imami komuqonesşi k’ulanik emusti k’itxu. İmamikti iri şei nartvustei dotku. Patişağik cellat’is ducoxu do
“Manişa amus ti kanok’vatit!” Ya u3’uşi emus ti kanok’vates. Ok’ule,
“Masumanis ducoxit!” Ya tkuşi, gardiyanepek zap’t’iye komuqones. Emusti iri şei dotkvapuşk’ule ti kanok’vatapu. Ok’ule zap’t’iyepes,
“Maotxani komuqonit” ya u3’uşi, doxtoi komuqones. Doxtoikti tis namuxtupe ument’alu dotkuşi emusti ti kanok’vatapu.


     Emuşk’uleti mançxomepe komuqones. K’ulanik entepes k’itxuşi entepekti iri şei nart’ustei dotkves. K’ulanik vezirepes;
“Am makemeşen tkvan mu oxo3’onit!” Yado k’itxuşi vezirepek;
“Çkar mutu varoxovo3’onit” ya u3’ves.
“Moro ti namevok’vatepeşen mu oxo3’onit?”
“Xolo mutu varoxovo3’onit. ”


     K’ulani yiselu do odamuşişa kamaxtuşk’ule muşi oxorcaş dolokunupe kodilikunu do komoxtu.
“Mdğua patişaği vort’i. A3’i oxorca vore. Amuşen mu oxo3’onit?” Yado xolo k’itxu. Vezirepek;“Çkin xolo mutu varoxovo3’onit” ya u3’ves.
-

     K’ulanik tis namuxtu şeepe vezirepes du3’u.
“Ak naelamixen k’oçi, kimoli çkimi ren. Mençxome k’oçepekti man zoğas vişkvidet’işimomişletines. Emuşeni, entepe vezirepe çkimi iqvasunonan” ya tku do patişaği oxorca diqu.

Türkçe Metin

-

K R A L I N K I Z I



     Bir zamanlar yaşlı bir kadın vardı. Tek çocuğu ile çok fakirdiler. Bir gün çocuk annesine;“Ben para kazanmak için gurbete gidiyorum” diyerek yola koyuldu.


     Çocuğun gittiği yerlerde onu yırtık pırtık gördükleri için ona kimse bakmıyordu. Kendisi çok güzel olmasına rağmen eski elbiseler içinde onun güzelliğini kimse farkedemiyordu. Bir gün bir helvacı dükkanına gitti ve oradaki yaşlı adama;
“Baba beni işe al. Senin için çalışayım” deyince adam;
“Evlat, ben günde ancak bir tepsi helva satabiliyorum. Onun parası ile de yaşlı karımla ancak geçinebiliyoruz” dedi. Çocuk adama çok yalvarınca;
“Hele bir karıma sorayım” diyerek eve gitti. Evde dede nineye sorunca o da;
“Biz ikimiz ne yiyorsak üçümüze de yeter. Mademki okadar yalvardı gidip onu getiriver” dedi.


     Ertesi gün dede çocuğu yanına aldı. Biraz sonra çocuk;
“Baba, biraz helva ver de tepsi ile yolda satayım” deyince o da verdi. Çocuk o gün üç tepsi helva sattı. Öylece bir hafta içinde dükkanı güzelce donattılar. Dede de çocuğa güzel bir elbise yaptırdı.

     Dede çok güzel helva yapıyordu. O gün çok zengin bir adam geldi ve aldığı helvayı çok beğenince, herkese dedenin dükkanını tarif etti. Öylece oradaki insanların hepsi de dedenin dükkanına gelmeye başladılar. Bir müddet sonra da çocuğun güzelliği dilden dile dolaşmaya başladı.


     Padişahın kızı haberi duyunca, faytona binip çocuğu görmek için helvacıya geldi. Çocuk bir hamlede bir tepsi helvayı ona götürünce kız helvayı aldı ve elli altın verdikten sonra;“Sen hergün benim evime helva getir!” Dedi.


     Çocuk o günden sonra her gün padişahın kızına helva getiriyordu ve yüz altın bahşiş alıyordu. Bir gün kız;
“Ben seni seviyorum. Onun için hergün senden helva alıyorum. Babam beni sana vermiyor. Sana verdiğim altınları sakla ki bir gün kaçmak için bize lazım olabilir” dedi.


     Padişah bu haberi duyunca vezirleri çağırdı ve;
“Ben helvacının kızını seven bir kız istemiyorum. Çabuk bunu götürüp yokedin!” Dedi.


     Vezirler onu bir sandık içine koydular ve satmak için çarşıya götürdüler. Yolda giderlerken bu haberi vezirlerden biri kıza ulaştırınca o da çocuğa haber yolladı. Sonra da çocuk çarşıya gelip bir altına sandığı aldıktan sonra annesinin köyüne gitmekte olan katırcılara, bu sandıkla beraber altın dolu bir sandık daha verdi ve;
“Bu sandıkları anneme götürün. Benim de iki ay sonra geleceğimi söyleyin” diye tembih etti. Katırcılar sandıkları çocuğun annesine verdiler ve;
“Senin oğlun iki sandık gönderdi. Kendisi de iki ay sonra gelecek, haberin olsun” dediler. Kadın;“Bunların içinde ne var?” Diye sorunca katırcılar;
“Onu biz bilmiyoruz” diye cevap verdiler. Kadın;
“Ben açlıktan ölüyorum. İçinde ekmek varsa iyi yoksa ben sandıkları ne yapayım” diyerek sandıklara yanaşmadıysa da katırcılar sandıkları bırakıp gittiler.


     Kadın, ”Hele içinde ne varmış bir bakayım!” Diye sandığı çekince, kıpırdatamadı bile. Ama kapağı açınca içinden kız çıktı ve kız öteki sandığı kadına gösterip;
“Onu sen yalnız açamazsın. Gel de yardım edeyim dedi. Kadın;
“Oğlum bana ekmek gönderseydi. Ben kızı ne yapayım diye savsaklamaya başladı.
pKız eve girince her taraf pisti. Süpürgeyi alıp her yeri süpürdükten sonra kadına elli altın verdi ve
“Hadi şimdi çarşıya gidip iki kat yatak al diyerek onu yola koydu. Kadın da yatakla beraber yiyecek birşeyler alıp eve geldi.


     Ertesi dün kız kadına üçbin altın verdikten sonra, ”Bir ev satın al! ” Diye onu yine çarşıya yolladı. Kadın çarşıya inince oranın bütün ağa ve beyleri caminin avlusunda oturuyorlardı. Kadın onlara;
“Buralarda satılık ev bulunur mu?” Diye sordu. Onlar;
“Dilenmekle nekadar para kazandın ki ev alacaksın” diye kadına takıldılar. Üç sarayı bulunan bir bey;“Nine, istersen saraylarımdan birini sana vereyim” diyerek güldü. Kadın;
“Kaça verirsin?” Diye sordu.
“Üçyüz altın yeter” deyince hep beraber güldüler. Kadın ;
“Bana niye gülüyorsunuz. Ben ciddi konuşuyorum” deyince bey;
“Ben de ciddi söylüyorum. Üçyüz altın getirebilirsen ev senin olsun” dedi. Kadın orada oturanlara;
“Siz de şahitmisiniz?” Diye sorunca onlar da;
“Evet biz de şahitiz diye kafalarını salladılar.


     Ozaman kadın kesesini çıkarıp orada bulunan imama saydırdıktan sonra üçyüz altını ona verdi. Bey de sözünden dönmeyip evi kadına verdi.


     Kadınla kız ertesi gün saraya yerleştiler ve bir güzel süslediler. O günden sonra imam her gün minareye çıkıp ezan okuduktan sonra kızı görmek için öğleye kadar minareden inmiyordu. Kız, imamın niyetini anlayınca iki hamal çağırıp evinin önünde bir kuyu kazdırdı. Kuyunun üstüne çalı çırpı yığdıktan sonra bir de halı serdi ve üstüne de sandalye koydu. Sonra da halayıklarla imamı çağırttı. İmam, ”Kız bana aşık oldu. ” Diyerek iyice süslendi ve saraya geldi. Halayıklar ona halı üstündeki sandalyeyi gösterip, ”Git de orda otur!” Dediler. İmam halıya ayak basar basmaz kuyuya düşünce de ona çullanıp bağladıktan sonra iyice dövdüler. Sonra da sakalının yarısını kesip evden dışarı attılar. Cemaat imamı arıyordu ama imam yarısı kesilmiş sakalları büyüyünceye kadar evinde saklandı ve hiç dışarıya çıkmadı. Kızın ona yaptıklarına çok kızdı ve “Ben de ona bir iş yapayım. ” Deyip helvacının yanındaki çocuğun adresini halayıklardan aldıktan sonra ona, ”Senin karın kötü yola düştü. ” Diye mektup yazdı.


     Çocuk, ”Ben bu kızı nasıl aldım. O bana nasıl olur da böyle bir iş yapar!” Diyerek kamasını alıp evine geldi. Avluda annesine rastladı. Onlar konuşurlarken halayıklar onları gördüler ve kıza, ” Kocan geldi. ” Diye haber verdiler. Kız, ”Hele karşılıyayım. ” Diyerek onlara doğru giderken çocuk tabancayı çekti ve ona ateş etti. Kızın devrildiğini görünce kamasını çekti ve tam saplıyacakken halayıklarla annesi onu tuttular, ” Sana ne oldu. Ne yapıyorsun? Biz imama böyle-böyle bir iş yaptık da o da sana mektup yazdı. Kızın hiç suçu yok. ” deyince çocuk herşeyi anladı. Derhal bir doktor aradılar ama bulamadılar. Uzak bir şehirde bir doktor buldularsa da doktor, ” Ben bir yere gidemem. Hastayı buraya getirin!” Dedi. Çocuk da hastayı götürüp onun yanında bıraktı. Kendisi uzakta olduğu için her gün doktora gidemiyordu. Doktor kızı tedavi ettikten sonra bir gün;
“Ben seni seviyorum, bana teslim ol” deyince kız;
“Yaram tamamen iyileşmedi. Bana üç gün zaman ver de ondan sonra” dedi.


     Sonra da bir ustaya bir sandık yaptırdı ve onu odasına koydu. Doktorun evi deniz kenarında idi. Doktor bir gün evde yokken, sandığı alıp pencereye yerleştirdi. Kendisi de içine girdikten sonra sallıya-sallıya onu denize attı. Sandığı deniz sürüklerken balık tutmakta olan üç adam onu gördüler ve kızı sandıktan çıkardılar ama üçü de kıza aşık oldular. Hepsi de, ”Kız benim olacak. ” Diye kavgaya başladılar. Neden sonra ata binmiş bir zaptiye onları görünce;
“Ne var, ne oluyor! Neden birbirinizi yiyorsunuz?” Diye sordu, onlar da;
“Bu kızı biz denizden çıkardık ama üçümüz de ona aşık olduk” diye cevap verdiler. Zaptiye;
“Şu karşıdaki ağaca kadar en erken kim gidip gelebilirse kız onun olacak” dedi.


     Onlar da zaptiyeyi dinleyip ağaca doğru koşarlarken, zaptiye kızı atına alıp kaçtı. İki saat kadar sonra bir çeşmeye vardıklarında zaptiye;
“Ben sana aşık oldum bana teslim ol!” Dedi. Kız;
“İyi ama babam da zaptiye idi. Ben o zamanlar hep zaptiye elbisesi giymek isterdim. Senin elbiselerini giydirirsen razı olurum dedi. Zaptiye, elbiselerini kıza giydirdi. Tabanca ve kamasını kemerine taktı, kendi de kızın elbiselerini giyince kız ata atladığı gibi bastı kamçıyı ve kaçıp gitti.


     İki gün sonra bir şehre vardı. Oradakilerin bir kuşları vardı ve padişah ölünce onu uçuruyorlardı. Sonra da kuş kimin başına konarsa onu padişah yapıyorlardı. O gün de kuşun uçurulma günü idi ve kuş havalanınca kızın başına kondu. Bunun üzerine oradakiler kızı padişah yaptılar ve tahta oturttular.


     Bir müddet sonra kız, ”Ben ne yapsam da kocamı görsem!” Diye düşünmeye başladı. Sonra da yolda büyük bir çeşme yaptırdı. Bir gün bir ressam çağırıp ona;
“Sana bir kız getireceğim. Onun resmini öyle güzel yapacaksın ki tıpkı kendisine benzesin. Eğer yapamazsan kafanı keseceğimi bilesin! Diye uyardı. O da;
“Yapamazsam cezama razıyım” dedi.


     Kız, gizlice kadın elbiselerini giydi ve resmini yaptırdıktan sonra onu çeşmeye astırdı. Çeşmeye bir de nöbetçi dikip ona;
“Bu resme bakınca “Ah!. ” Diyen adamı tutup bana getirin!” Diye tembih etti.


     Şimdi gelelim kocasına. O, doktora gidip;
“Karım nerde?” Diye sorunca doktor;
“Yarası iyileştikten sonra bir gün ortadan kayboldu, nereye gittiğini bilmiyorum” dedi.


     Çocuk bir gün kızın padişah olduğu şehre gidip çeşmeden su içerken asılı olan resmi görünce. ”Ah!. ” Diye inlemesiyle beraber bekçi onu yakalayıp hapse attı.


     imdi de imamdan bahsedelim. O, başına gelenlerden sonra imamlık yapamadı ve köyden köye dolaşıp durdu. Bir gün yolu bu çeşmeye vardı. Çeşmedeki resmi görünce o da, ”Ah!. ” Etti. Nöbetçi onu da yakalayıp hapse tıktı. Onlara ancak ölmeyecek kadar yemek veriyorlardı.


     Zaptiyeye gelince, onu da kadın elbisesiyle görünce işten attılar. İş aramak için o şehre varıp çeşmedeki resmi görünce, o da “Ah!” Dedi ve bekçi onu da hapse attı. İki –üç gün sonra doktor da bir hastayı tedavi etmek için o şehre vardı. Çeşmedeki resmi görünce, ”Ah!. ” Demesiyle beraber bekçi onu da yakalayıp hapse attı.


     Balıkçılar da o sene hiç balık tutamadıklarından iş aramak için o şehre geldiklerinde çeşmedeki resmi görünce onlar da, ”Ah!. ” Dediler ve onları da yakalayıp içeri tıktılar.

     Padişah gardiyanı çağırıp, ”Onlara iyi yemek ve yatak verin!” Diye tembih ettikten sonra vezirlerini çağırdı. Sonra da gardiyana;
“İlk yakaladığınız adamı getirin!” Dedi. Onlar adamı getirince;
“Sen, resmi görünce neden “Ah!. ” Ettin?” Diye sordu. Çocuk başından geçen herşeyi anlattı. Kız onu yanında oturttuktan sonra;
“Şimdi ikinciyi getirin!” Dedi. Koşup imamı getirdiler. Kız ona da sorunca o da herşeyi olduğu gibi anlattı. Padişah celladı çağırıp,
“Çabuk bunun kafasını kesin!” Deyince cellat onun kafasını kesti. Sonra;
“Üçüncüyü getirin!” Diye emir verdi. Gardiyanlar koşup zaptiyeyi getirdiler. Ona da herşeyi anlattırdıktan sonra onun da kafasını kestirdi. Sonra;
“Dördüncüyü getirin!” Dedi. Zaptiyeler koşup doktoru getirdiler. O da başından geçenleri aynen anlatınca, onun da kafasını kestirdi.


     Sonra da balıkçıları getirdiklerinde kız onlara da herşeyi anlattırdıktan sonra kız vezirlere;“Bu mahkemeden siz ne anladınız?” Diye sordu. Onlar;
“Hiçbirşey anlamadık” diye cevap verdiler.
“Kafalarını kestirmemden ne anladınız?” Diye kız yine sordu. Onlar;
“Yine bir şey anlamadık” dediler.


     Kız kalkıp odasına gittikten sonra kadın elbiselerini giyip geri döndü ve;“Demin padişah idim şimdi kadın oldum. Bundan ne anladınız?” Diye yine sorunca vezirler;“Biz yine bir şey anlamadık” diye cevap verdiler.


     Kız başından geçen herşeyi vezirlere anlattı. Yanımda oturan adam benim kocamdır. Balıkçılar beni denizde boğulmaktan kurtardılar. Onun için onları da kendime vezir yapıyorum dedi ve ilk kadın padişah oldu.

En Çok Okunan Masal Kültür Sanat Yazıları
 » Tembeli Memet'i...
 » Lazi Do Şeytani...
 » Patişağiş K'ulani...
 » Patişaği Do Veziri Muşi...
 » Dadi İdu Konik’idu,......
 » Nanaşantişi D O P`roğoni...
 » Zengini K'oçi Do K'ulanimuşi...
 » Divepeşi Mp'ilapu...
 » 3'ip'ili...
 » Şeytani Do Oxorca...

En Çok Yorumlanan Masal Kültür Sanat Yazıları